Στη δική μου ορθογραφία το "αντικρύζω" γράφεται με ύψιλον. Όπως το "δακρύζω".

Για να αφεθείς και να αντικρύσεις αυτούς που θέλεις χωρίς φόβο, πρέπει πρώτα χωρίς φόβο να αντικρύσεις τον εαυτό σου.

Αντίκρυ.

Κι εκεί, στο αδιέξοδο είχα εσένα.

Τι έγινε; Πώς πάει το μέτρημα; Πόσα βγήκαν;

Όταν τιμωρείς τον εαυτό σου βάζοντάς τον στη γωνία, νιώθεις μόνος. Όταν τον αγαπάς νιώθεις ελεύθερος.

Με άφησες και άφησες τη σκέψη μου να πνίγεται. Δε μπορεί, κάποια μυστική οδός θα υπάρχει προς την ελευθερία.

     Πνίγομαι ωραία σε ροζ τοίχους.

Μάθε στο παιδί σου να βάζει όρια σε ότι το ενοχλεί. Εξήγησέ του τι σημαίνει "βάζω όρια".

Το τίμημα της γοητείας, που ενδεχομένως ασκείς, είναι ότι δε μπορείς να κρατήσεις εύκολα τις αποστάσεις ανάμεσα σε σένα και τον θαυμαστή σου και να τον οριοθετήσεις. Ωστόσο διαλέγεις και πορεύεσαι.

       

To αληθινό χαμόγελο είναι το πιο ωραίο!

Αυτοί που συνεχίζουν να περιμένουν.

Είναι και κάποιοι άνθρωποι που περιμένουν. Υπομονετικά. Έτσι απλώς περιμένουν. Ντυμένοι στα μαύρα. Κάτι να γίνει. Ή κάποιος να έρθει. Σαν κάποιος να τους υποσχέθηκε πως θα'ρθει. Και περιμένουν να φανεί. Με τα χέρια δετά. Δίπλα στο παράθυρο ή κοιτωντας καποιον τοιχο. Ίσως επισης στον τοιχο αυτό να υπάρχει κάποιο εικόνισμα ενός αγίου. Θαυματοποιού. . Ίσως να περιμένουν το θαύμα. Μπορεί βέβαια να περιμένουν και την απόδειξη μιας παντοτινής, αιώνιας αγάπης ....όπως ένα μωρό που περιμένει να γίνουν όλα από τη μητέρα του. Και οι μέρες περνούν. Και οι νύχτες περνούν. Κι εκείνοι συνεχίζουν να περιμένουν.