Δεν γνωρίζει  πως τις νύχτες γινεται πανσέληνος και πως τα μάγουλά του είναι ροδαλά. 

 Πώς τα μαλλιά του είναι χρυσά. 

Νομιζει πως η πανσέληνος είναι κάπου αλλού. 

μα η πανσέληνος είναι τα μάτια του. 

Το πρόσωπό του και τα χέρια του. 

Ο, τι ακουμπά γεμιζει  αστέρια. 

Δεν ξέρει πως φέρει μαζί του τ' αστέρια. 

Έχει καιρό στον καθρέφτη του να κοιταχτεί. 

Για εκείνον γίνεται γιορτή. 

Μα δεν το γνωρίζει. 

Κι έτσι μες την γαλήνη του, μες την ευτυχία και την άγνοια, αφήνει το παντζούρι του γυρτό, και πλαγιάζει τη νύχτα να αποκοιμηθεί. 

 Ο Ίκαρος έφτιαξε τα ψεύτικα φτερά του. Του πήρε καιρό πολύ."Τι κάνεις Ίκαρε" τον ρωταγαν. Δεν πολύ - μιλούσε. Δεν πολύ - απάνταγε. Έλεγε κάποιες φορές ένα ξερό "καλά" κι αυτό με χίλια ζόρια. Ο Ίκαρος είχε μυστικά. Είχε οργή και θλίψη. Είχε ανάγκη για εκδίκηση. Ήθελε το αίμα που έφτυσε να το πάρει πίσω. Αρκετά υπέφερε. Αρκετά είχε υποστεί. Δεν πήγαινε άλλο. Η λύση είχε βρεθεί. Έκανε υπολογισμούς, μετρούσε και σχεδίαζε τα ψεύτικα φτερά του. Είχε δουλειά πολλή. Μέρα νύχτα δούλευε για την σωτηρία του. Ο Ίκαρος δεν ήταν πλέον απλώς ένας άντρας. Όχι. Δεν ήταν απλώς ένας άνθρωπος. Ήταν ένας υπέρ - άνθρωπος. Ήταν ένας υπερ - άντρας. Ήταν αυτό που λέμε superman. Ένας άνθρωπος με υπέρ - δυνάμεις που μπορούσε να κατακτήσει κάθε γυναίκα. Κάθε άνθρωπο στην γη με ένα άλμα. Με ένα κούνημα των χεριών του. Πλέον ο Ίκαρος μπορούσε να κατακτήσει τον κόσμο με ένα κούνημα των χεριών του πάνω - κάτω, πάνω - κάτω συνέχεια. Γυναίκες θα του έστελναν ερωτικά ποιήματα και θα ζητούσαν απελπισμένα να τον γνωρίσουν. Γυναίκες θα τον τράβαγαν η μία από εδώ ή άλλη από εκεί, θα του ξεχύλωναν τα ρούχα και θα τα έσκιζαν. Γυναίκες θα είχαν στη χούφτα τους κομμάτι ύφασμα από τα ρούχα του. Θα το μυριζαν και θα το φιλούσαν. Γυναίκες θα τον ήθελαν απελπισμένα. Κι αυτός θα διάλεγε την καλύτερη. Αυτη που θα του ταίριαζε περισσότερο. Θα ήταν έξυπνη, όμορφη και πετυχημένη. Θα είχε γλυκιά φωνή και θα τραγούδαγε ωραία. Ε αμάν πια. Κουράστηκε. Οι εφημερίδες θα τον είχαν πρωτοσέλιδο. Ε αμάν πια. Κουράστηκε. Ο Ίκαρος πίστεψε πως δεν χρειαζόταν να δοκιμάσει τα ψεύτικα φτερά του στην αμμουδιά πηδώντας από το έδαφος στο έδαφος. Κάνοντας ένα αλματάκι, κουνώντας πάνω κάτω τα χέρια του ρυθμικά και γρήγορα. Ο Ίκαρος δεν πίστεψε ότι για να πηδηξει από βράχο ψηλό πρέπει από κάτω να υπάρχει ένα τεράστιο δίχτυ ασφαλείας πολύ μελετημένο. Ο Ίκαρος δεν πίστεψε πως όση μελέτη πρέπει να κάνει για τα φτερά του, άλλη τόση πρέπει να κάνει και για το δίχτυ ασφαλείας του. Ο Ίκαρος δεν αμφισβήτησε τον εαυτό του και τις πεποιθήσεις του. Είχε κουραστεί πλέον. Ο Ίκαρος δεν είχε πια κέφι για "μα - μου" και "μήπως δεν είναι ακριβώς έτσι" Ο Ίκαρος με τα ψεύτικα φτερά του, πηδηξε απλώς από έναν ψηλό βράχο και σκοτώθηκε.Το κρανίο του έγινε κομμάτια. Ο εγκέφαλος του έλιωσε. Το αίμα κύλησε ποτάμι. Αυτός ήταν ο Ίκαρος. Και όλες οι γυναίκες είπαν πως ήτανε τρελός.