Πήγα να σώσω τα χειρόγραφα από την καταστροφή.
Με κάψανε.
Κάποιοι εχθροί.
Δεν ξαναδιάβασα.
Πήγα να πάρω φρούτα για τον άντρα μου και τα παιδιά μου.
Κάποιοι εχθροί με σκότωσαν.
Νέα.
Χύθηκαν τα φρούτα στο δρόμο μαζί με το αίμα μου.
Ξέχασα ότι οι άνθρωποι δημιουργούν οικογένειες.
Περπάτησα στους δρόμους της Σαπφούς.
Τραγούδησα.
Έπαιξα με τη λύρα..
Και πάλι έπαψα να υπάρχω.
Έσβησα σε μια πολυθρόνα.
Χοντρή, νέα και μόνη.
Τα φρούτα λέρωσαν το πάτωμα.
Μαζί με άλλα φαγητά.
Δεν ξαναγεννήθηκα.

Εγώ, αγαπημένοι μου, θ' αλλάξω.

Εγώ, αγαπημένοι μου, θ' αλλάξω.
Θα γίνω μια καινούρια Μαρία.
Μια Μαρία που δεν βγάζει απ' το στόμα της - μεσ' απ' τα σπλάχνα της καρφιά.
Που το στόμα της δεν είναι ματωμένο και δε χρειάζεται να το ξεπλένει συνέχεια.
Θα γίνω μια Μαρία που δεν ξερνάει πια μαύρα σύννεφα.
Θ' αλλάξω.
Θα γίνω μια καθαρή Μαρία απ' την κορφή ως τα νύχια.
Που θα χαμογελάει.
και θα φοράει άσπρο φόρεμα και στα μαλλιά της τούλι.
Θα σφίγγει κάποια ανθοδέσμη από πολύχρωμες ανεμώνες.
Θα το δείτε..
Θα γίνω μια καινούρια Μαρία.