Είμαι κι εγώ μια χίπισσα.

Αλλιώτικη απ' τις άλλες.

Δεν κάνω ναρκωτικά καθόλου.

Ούτε τσιγάρο καν.

Ποτό ελάχιστο.

Παίρνω δύο ladose τη μέρα για κατάθλιψη και ένα άλλο για το άγχος και την παλαβωμάρα μου.

Δε μένω σε κοινοβιο ούτε σε μια καλύβα πα στον άμμο. 

Τραγουδάω πολύ. 

Σεξ ελάχιστο.

Μια στο τόσο. 

Αν ήτανε ευρώ θα έπαιρνα τσίχλες. 

Όμως αγαπάω κάποιον. 

Από μακριά.

Ειδα τα μάτια του. 

Μιλάμε. 

Εναν παππούλη. 

Γέρο.

Ψυχαναλυτή.

Η αγάπη του είναι περίσσια και τη σκορπάει. 

Την επικοινωνία δεν τη φοβάται.

Οταν ξέρει πως σε ευχαριστεί, αν του στείλεις e mail θα σου απαντήσει. 

Του λέω πως τον αγαπώ. 

Του στέλνω ποιήματα αγάπης και έρωτα ανακατεμένα με παμπερς και μπιμπερό γιατι τον μπερδεύω με πατέρα. 

Με ευχαριστεί. 

Μου λέει να "είσαι καλά και καλή. Να αγαπάς τον εαυτό σου. "

Με έκανε χιπισσα. 

Πήρα και φούστα ινδική. 

Και χαιμαλί. 

Κορδέλες στα μαλλιά πάντα φορούσα, αλλά έχω πάρει και καινούριες. 

Τα μαλλιά μου είναι μακριά. 

Μιλώ για την αγάπη. 

Και για την ειρήνη στον κόσμο. 

Με έκανε χιπισσα. 

Μία άλλη χιπισσα. 

Κάνω με τα χέρια μου το σήμα της ειρήνης. 

"Να αγαπάς τον εαυτό σου. " Λέει. 

Του λέω "αυτό το ποίημα σας αξίζει. Είναι γραμμένο για εσας." 

"Είναι εκπληκτικό" μου λέει. Σε σένα αξίζει. 

Ξεχυλίζει από αγάπη και τα μάτια του είναι ζεστά και τρυφερά.

Ανετα σκοτώνεις τη γυναίκα του. 

Και λες πως ήτανε ατύχημα. 

Ο τυχαίος θάνατος της γυναίκας του ψυχαναλυτή. 

Της γυναίκας του παππούλη. 

Έβαλα στα μαλλιά λουλούδια. 

Γέμισε η ψυχή μου με λουλούδια. 

Τι να τα κάνω τα lsd και όλα αυτά τα παλιοπράματα. 

Με έκανε χίπισσα και μόνο που με κοίταξε. 

Τον είδα.

Μία μέρα. 

Από κοντά. 

Σε μια κηδεία. 

Είχε πένθος. 

Ε παππούς είναι, όλο και κάποιο πένθος θα' χει. 

Κι οι νέοι έχουνε πένθος. 

Γι' αυτούς που χάνουνε.

Γι' αυτούς που φεύγουν. 

Γι' αυτούς που δε μιλάνε καν. 

Λες και αν μιλήσουν θα φορτωθείς στην πλάτη τους. 

Βρήκα κι εγώ τον τρόπο μου. 

Εύχομαι να τον βρείτε κι εσείς. 

Αγάπη και ειρήνη εύχομαι.

Παντού. 

Σε όλο τον κόσμο.