Καθώς πηγαίνω στο ωδείο και διδάσκομαι κάποιο μουσικό όργανο, παρακολουθώ συμπληρωματικά και το μάθημα μοντέρνας θεωρίας μουσικής που είναι δωρεάν. Θυμήθηκα λοιπόν σε μια συζήτησή μας με τον δάσκαλό μας ότι στο σχολείο μας, στη μέση εκπαίδευση, διδασκόμασταν θεωρία κλασσικής μουσικής, χωρίς να διδασκόμαστε κάποιο μουσικό όργανο και χωρίς να ερχόμαστε σε επαφή με τη μουσική με κάποιον άλλο τρόπο, έστω - αν όχι με το να τη δημιουργούμε -  με το να την ακούμε. Θεωρώ πως στο μάθημα μουσικής πρέπει να παράγεις μουσική. Ολόκληρο σχολείο, θα μπορούσε να έχει κρουστά. Στο δικό μας το σχολείο δεν είχαμε κρουστά ούτε στην παρέλασή μας, με αποτέλεσμα να μην ακούει όλη η ουρά τη γυμνάστρια και να μπερδευόμαστε. Όταν δεν μαθαίνεις κάποιο μουσικό όργανο, δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να κάθεσαι να διδάσκεσαι θεωρία μουσικής. Έπειτα σκέφτηκα το εξής: Και στα άλλα μαθήματα το ίδιο δεν κάνουμε; Σε όλα τα μαθήματα εμείς τότε το ίδιο κάναμε. Μαθαίναμε το αντικείμενο θεωρητικά και όχι πρακτικά. Το μαθαίναμε θεωρητικά, χωρίς να το βάζουμε με κάποιο τρόπο στη ζωή και στην καθημερινότητά μας. Και αν έπιαναν ένα ζευγαράκι στο διάλειμμα να φιλιέται, του έκαναν παρατήρηση. Μμμ ωραία εκπαίδευση. Σου γεμίζουν το μυαλό με ένα σωρό θεωρίες και το μάθημα δε διδάσκεται με τέτοιο τρόπο ώστε να αποτελέσει το μέσο για να ζεις όμορφα, δημιουργικά, λειτουργικά και να είσαι καλά και χαρούμενος.