Σ' όλη μου τη ζωή ένας δάσκαλος με ρωτάει γιατί έκανα τόσα λάθη και μου δείχνει την κόλλα μου. Στρέφω το βλέμμα αλλου. Έπειτα γυρίζω και κοιτάζω τον δάσκαλο. Μετά την κόλλα μου. Έπειτα παίρνω την κόλλα μου παραμάσχαλα και κάνω βόλτα μαζί με αυτή και την ενοχή μου. Ανάβω ένα τσιγάρο. Το καπνίζω... Τσαλακώνω και πετάω αυτό και την κόλλα μου. Παίρνω το ποδήλατο και φεύγω.
Το παρτι τελείωσε. Κι εγώ μαζεύω τα ποτήρια. Τις σερπαντινες και τα κομφετι. Η μουσικη έκλεισε. Πολλη χαρα. Πολλή γιορτη. Κι ομως τιποτα...
-
Μου έκανε σήμερα πολλή εντύπωση η χαρά, το γέλιο και η λάμψη στα μάτια των μικρών παιδιών όταν μπήκαν στον χώρο και άρχισαν να τρ...
-
Αλλιώς ηχούν όλα όταν είσαι δίπλα μου. Τα επισκιάζει το γαλήνιο, θαλάσσιο κύμα της συντροφιάς σου. -
Οι δυσκολίες που βίωσε η τέχνη, αντί να την σκοτώσουν την έκαναν πιο δυνατή. Η τέχνη δε φωνάζει. Είναι σιωπηλή. Δεν προσπαθεί να επ...