Σ' όλη μου τη ζωή ένας δάσκαλος με ρωτάει γιατί έκανα τόσα λάθη και μου δείχνει την κόλλα μου. Στρέφω το βλέμμα αλλου. Έπειτα γυρίζω και κοιτάζω τον δάσκαλο. Μετά την κόλλα μου. Έπειτα παίρνω την κόλλα μου παραμάσχαλα και κάνω βόλτα μαζί με αυτή και την ενοχή μου. Ανάβω ένα τσιγάρο. Το καπνίζω... Τσαλακώνω και πετάω αυτό και την κόλλα μου. Παίρνω το ποδήλατο και φεύγω.
Δεν αξίζει να χαλάει την καρδιά του κανείς για ανθρώπους που του χρωστούν μια δήλωση ντροπής και μετανοίας και μια παράκληση συγχώρεσης.
-
Πάντοτε είχα μια προτίμηση στις μεγάλες σκηνές. Τις παλιές Ιταλικές!! Σε μια τέτοια σκηνή πρωτόπαιξα. Ήταν μάλιστα γύρω γύρω το αγα... -
Κάποιοι δημιουργήσαμε την μάσκα μας προσεχτικά και με πολύ μεράκι . Σιγά σιγά πιέζαμε με τα δάχτυλά μας τον χαρτοπολτό. Να δώσουμε τ... -
Η ψυχή μου - μπαλόνι κόκκινο - βγαίνει από το σώμα μου για να πετάξει. Την αρπάζω απ' την κορδέλα. Μου φεύγει. Την αρπάζω ...