Να κάνουμε όνειρα, αλλά μέχρι εκεί που δεν μας τρώνε. Να κάνουμε όνειρα για να τα τρώμε εμείς. Να τα γευόμαστε. Να τα απολαμβάνουμε. Όσο καλύτερα γνωρίζουμε ποιοι είμαστε και ποιοι όχι και όσο περισσότερο αγαπάμε αυτό που είμαστε με τις αδυναμίες και τις δυσκολίες του, τόσο πιο εύκολο ειναι να γευτούμε τα όνειρά μας.
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα όνειρα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα όνειρα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου 2019
Δευτέρα 3 Ιουλίου 2017
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Ηταν μια πολιτεια οπου οι ανθρωποι ερωτεύονταν. Και αγαπουσαν. Κι αυτη η ερωτικη αγαπη τους γινόταν μπογιά ροζ στα χερια τους και εβαφαν του...
-
Μου έκανε σήμερα πολλή εντύπωση η χαρά, το γέλιο και η λάμψη στα μάτια των μικρών παιδιών όταν μπήκαν στον χώρο και άρχισαν να τρ...
-
Οι δυσκολίες που βίωσε η τέχνη, αντί να την σκοτώσουν την έκαναν πιο δυνατή. Η τέχνη δε φωνάζει. Είναι σιωπηλή. Δεν προσπαθεί να επ... -
Πώς είμαι; Σαν κούκλα. Όχι από αυτές τις ωραίες. Τις σέξυ. Σαν άλλες. Σαν κάτι ξεμάλλιασμένα μωρά, πλαστικά, με πιπίλα. Αν πατήσεις ένα κουμ...