Στον πρώτο δάσκαλο θεάτρου
Πόσο βαθιά σε συγχώρεσα
Και πόσο αυστηρά απαγόρευσα στον εαυτό μου να σου μιλα.
Να επικοινωνεί.
Να σχετιζεται.
Με πόση σφοδρότητα μάλωσα την ψυχή μου
που χαμογέλασε τρυφερά σε έναν εγκληματία.
Ηταν μια πολιτεια οπου οι ανθρωποι ερωτεύονταν. Και αγαπουσαν. Κι αυτη η ερωτικη αγαπη τους γινόταν μπογιά ροζ στα χερια τους και εβαφαν του...
-
Είναι κάποιοι ανθρωποι τόσο μαγικοί Που δεν χρειάζονται καθρέφτη. Τα μάτια τους αν πεις πως είναι θάλασσες είναι λίγο. Έχει άραγε η θάλασ...
-
Μου έκανε σήμερα πολλή εντύπωση η χαρά, το γέλιο και η λάμψη στα μάτια των μικρών παιδιών όταν μπήκαν στον χώρο και άρχισαν να τρ...
-
Τα γράμματα κι οι λέξεις μπερδεύονται στα κύματα. Η μία λέξη μπαίνει μπρος από την άλλη, η πρώτη γίνεται τελευταία κι η τελευταία πρώτη. Η...
