Μια μεγάλη καρδιά σ' ένα τραπέζι.

Τι να θέλει άραγε;

Ποιανού είναι; 

Δική μου;

Η δική σου; 

Μία μεγάλη καρδιά σ' ένα τραπέζι μπλε, σε ηλιόλουστο μπαλκόνι. 

Ειναι καλοκαίρι και πολύς κόσμος διασκεδάζει. 

Μες το πράσινο.

Σ' ένα μπαλκόνι νησιώτικο. 

Σ" ένα τραπέζι που πολλές φορές καθισαν ερωτευμένοι. 

Πολλές φορές καθισαν οικογένειες με μικρά παιδιά. 

Και πολλές φορές ηλικιωμένοι. 

Όπως καταλαβαίνετε είναι ένα τραπέζι μπλε, ξενοδοχείου. 

Μες το πράσινο. 

Άλλοι πίνουν τσάι, αλλοι τρώνε παγωτό,

άλλοι πίνουν κοκτέιλ και άλλοι τρων γιαούρτι με φρούτα. 

Κι όμως τωρα δεν κάθεται κανείς.

Μοναχή της η καρδιά πάνω στο τραπέζι. 

Την άφησαν; 

Την ξέχασαν; 

Την αποχωρίστηκαν; 

Την παράτησαν; 

Τους κούρασε; 

Ζουν; 

Ποιος ξέρει. 

Θα επιστρέψουν να την πάρουν; 

Μυστήριο.

Κόσμος περιφέρεται πολύς μα κανείς δεν πλησιάζει το τραπέζι.