ΣΚΕΨΕΙΣ ΘΕΩΝ

Τους διαφήμισαν προϊόντα ως κλειδιά ευτυχίας.

Τους μίλησαν για βουτιές σε πισίνες και ταξίδια σε άλλες θάλασσες.

Ιδρώσανε οι πιο πολλοί να τ' αποκτήσουν.

Κάποιοι τα κατάφεραν.

Γεμίσαν τα καλάθια τους. 

Άλλοι ένα, άλλοι δύο, άλλοι τρία, άλλοι εκατό.

Βάλαν έπειτα στη σειρά τα καλάθια τους και τα συνέκριναν.

Αγχώθηκαν. 

Καποιοι λύγισαν. 

Καποιοι βρώμισαν τα χέρια τους.

Καποιοι έκλεψαν.

Καποιοι τσακώθηκαν και κάποιοι πρόδωσαν. 

Έπειτα όλοι τράβηξαν τον δρόμο τους

Αφήνοντας πίσω την αγάπη.

Γιατί η αγάπη είναι άυλη.

Δεν μπαίνει σε καλάθι.

Ούτε με τα μάτια μπόρεσαν να τη δουν, ούτε με τα χέρια να την πιάσουν. 

Ούτε να τη μυρίσουν  μπόρεσαν,  ούτε να την γευτούν. 

Γιατί την αγάπη τη νιώθεις μόνο

βαθιά μες την ψυχή. 

Κι απλώνεις τα χέρια σου να αγκαλιάσεις τον διπλανό  σου. 

Κι έτσι με φορτωμένα χέρια καθώς ήταν, νομίζοντας πως πίσω τους τίποτα δεν άφησαν, περπάτησαν τον δρόμο της ζωής 

Τον δρόμο που κάνεις δεν ξέρει αν καταλήγει στον ήλιο  στο σκοτάδι. Τον δρόμο αυτό που στους περισσότερους δεν φάνηκε μακρύς.