Υπάρχουν  άνθρωποι  που κρύβονται πίσω από παραθυρόφυλλα. 

Κοιτάζουν κρυφά τη ζωή έξω απ' το σπίτι τους. 

Εάν τους φωνάξεις "κύριε ή κυρία καλημέρα" κλείνουν τελείως το παντζούρι.

Αν επιμείνεις σου πετάνε στάμνα. 

Η κάποια γλάστρα. 

Αν τους τραγουδήσεις σου πετάν νερό.

Κι αν κλάψεις στο παράθυρό τους ακούν κρυφά με προσοχή και κάποια περιέργεια το παράπονο και το αναφηλιτο σου.

Έπειτα βγαζουν πανό και ανακοινώνουν την παράσταση.

Εννιά το βράδυ είναι μια καλή ώρα.

Εκεί. Στο αγαπημένο τους παράθυρο. 

Η θέαση είναι δωρεάν.

Η παράσταση κάποιες φορες καλή.

Τις περισσότερες όμως βαρετή, αδιάφορη και ανούσια.