(Με αφορμή το "πρόγευμα" του Ζακ Πρεβέρ)

Χαμογέλασα.

Ηπια μια γουλιά καφέ.

Σε άκουσα.

Κοίταξα το ρολόι μου παριστάνοντας την αδιάφορη. 

Μα ο καφές μου γνωρίζει την πίκρα μου.

Όλα τα αντικείμενα πάνω στο μικρό ξύλινο τραπέζι την γνωρίζουν. 

Το φλυτζάνι

Το μικρό πιάτο και το μικρό κουτάλι 

Ο κύβος της ζάχαρης

Το ποτήρι με το νερό

Τα ζεστά μου  γάντια

Οι πίνακες στους τοίχους

To πικάπ με την μελαγχολική  μουσική 

Η ατμόσφαιρα όλη στο ελαφρά φωτισμένο δωμάτιο ποτίζεται από την πίκρα μου. 

Μονάχα εσύ με νομίζεις χαρούμενη.