Για πολύ καιρό δεν ήξερε πως ήταν τριαντάφυλλο. Έπαιζε στον κήπο με μια θλίψη. Σίγουρα θα ήταν κάτι λιγότερο από όλα τα άλλα τριαντάφυλλα και τα υπόλοιπα λουλούδια που υπήρχαν. Γιατί αν ήταν τριαντάφυλλο όλοι θα του χαμογελούσαν γιατί αγαπάν τα τριαντάφυλλα. Τους συγκινούν, τους ξυπνούν μνήμες και τους ταξιδεύουν. Τους κάνουν να ονειρεύονται, να ελπίζουν και να αγαπούν. Είναι τόσο όμορφα τα τριαντάφυλλα!! Όχι, όχι εκείνο πίστευε πως αποκλείεται να ήταν. Ίσως επίσης να μην είχε και τόσο ωραίο άρωμα. Ίσως τα άλλα λουλούδια να ήταν πιο ωραία. Αφού κανένας ποτέ δεν του μίλησε για το πόσο όμορφα μυρίζει. Αφού κάποτε κόντεψαν να το τσαλαπατήσουνε και να το σκοτώσουν. Ίσως το χρώμα του να μην ήταν όμορφο. Να ήταν κάποιο που το έκανε να γίνεται απαρατήρητο. Δεν τολμούσε να ρωτήσει τα άλλα τριαντάφυλλα πώς ήταν. Ούτε τα υπόλοιπα λουλούδια του κήπου αυτού. Το φόβιζε η απάντηση. Υπέθετε μόνο από τα φερσίματα. Άλλες φορές πίστευε πως ήταν κάποιο λουλούδι κόκκινο. Άλλες φορές πίστευε πως ήταν καφετί. Άλλες άσπρο… άλλες μαύρο… Περισσότερο κατέληγε στο μαύρο. Κάποιες φορές όμως σκεφτόταν μήπως ήταν κίτρινο ή πορτοκαλί. Δεν είναι άσχημο και το κίτρινο. Ούτε το πορτοκαλί. Φοβόταν πολύ να ρωτήσει τα άλλα τριαντάφυλλα. Αυτά που ήταν δίπλα του και το ζούσαν περισσότερο. Άλλωστε ποιος ξέρει αν θα του έλεγαν αλήθεια. Είχε απομονωθεί από τα άλλα τριαντάφυλλα γιατί ένιωθε πιο άσχημο. Η απομόνωση έβρισκε πως ήτανε μια λύση. Ίσως η καλύτερη. Και πως δεν είχε όπως αυτά την ίδια καλή τύχη. Άλλωστε και οι γονείς του ποτέ δεν του είχαν πει πως ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Έτσι λοιπόν ζούσε όλη του τη ζωή. Όταν ήτανε πιο νέο αγάπησε κάποια όμορφα λουλούδια και κάποια λιγότερο όμορφα, αλλά με καλή ψυχή, με πάθος πολύ. Έζησε υπέροχες στιγμές μαζί τους που δεν κρατήσαν για πολύ. Δεν κράταγε πολύ η μια στιγμή, δεν κράταγε η δεύτερη, δεν κράταγε η τρίτη…. Είδε κι απόειδε πια και το πήρε απόφαση. Τέρμα πια οι αγάπες με τα άλλα τα λουλούδια. Στιγμές υπέροχες που σβήνουν και γίνονται με μιας ασήμαντη σκόνη. Μη φανταστείτε καμιά αστερόσκονη, όχι. Ήλπιζε κάποιες φορές να γίνονταν τουλάχιστον οι εμπειρίες αστερόσκονη, αλλά μπα… Ασήμαντη σκόνη. Είδε κι απόειδε λοιπόν και έπαψε με τα άλλα λουλούδια να μιλάει. Έλεγε μόνο τα τυπικά. Καλημέρα, τι κάνετε; Καλά ευχαριστώ. Καλό σας απόγευμα. Ωραίος καιρός σήμερα. Καλή σας νύχτα. Ώσπου μια μέρα… Απόγευμα ήτανε θαρρώ. Ένα ανοιξιάτικο απόγευμα.. Ένα κοριτσάκι, εκεί που έπαιζε στον κήπο, ξάπλωσε δίπλα του. Κι αφού τραγούδησε έβγαλε ένα καθρεφτάκι. Το τριαντάφυλλό μας σάστισε!!! Δεν περίμενε ότι κάτι τέτοιο θα συνέβαινε. Το καθρεφτάκι ήταν πολύ κοντά. Αν έγερνε λίγο θα έβλεπε πώς ήταν. Ώ Θεέ μου!!! Δεν το χωρούσε το μυαλό του!!! Επιτέλους θα μάθαινε πώς ήταν!!! Αλλά η καρδιά του χτυπούσε δυνατά!!! Θα μπορούσε άραγε να αντέξει την πραγματικότητα; Κι αν ήταν πολύ σκληρή; Κι αν το πονούσε αφόρητα; Και αν ντρεπόταν περισσότερο για όλη την υπόλοιπη ζωή του; Κι αν του ερχόταν να πεθάνει;!!! Η καρδιά του χτυπούσε δυνατά και άρχισε να τρέμει!!! Όχι, όχι, δεν θα το κάνει… δεν θα κοιτάξει…. όχι…. Μα… είχε περιέργεια…. Άρχισε να κουνά πέρα δώθε τα φύλλα του… Ήταν κάπως νευρικό… Αρκετά θα λέγαμε… Ώσπου.. Ώσπου… την πήρε την απόφαση. Γέρνει γρήγορα και βλέπει!!! Ω θεέ μου!!! Είδε!!! Είδε!!!! Επιτέλους είδε!!! Δεν πίστευε αυτό που έβλεπε!!! Μήπως ο καθρέφτης ήταν μαγικός; Και τα έκανε να φαίνονται όλα ωραία; Κοίταξε το κοριτσάκι κι έπειτα κοίταξε το είδωλο του κοριτσιού στον καθρέφτη. Ήταν ίδιο. Μήπως ο καθρέφτης ομορφαίνει μόνο τα λουλούδια; Όχι. Μάλλον ήταν αλήθεια. Ήταν αυτό που έβλεπε!!! Ένα υπέροχο κόκκινο τριαντάφυλλο!!! Απίστευτο!!! Αυτό που συνέβαινε ήτανε απίστευτο!!! Όλη του τη ζωή την έζησε πιστεύοντας πως ήταν κάτι άλλο. Κι όμως ήταν ένα υπέροχο κόκκινο τριαντάφυλλο!!! Αλλά δεν το αγαπήσαν. Ίσως τότε να ήταν ένα υπέροχο κόκκινο τριαντάφυλλο που δεν το αγαπήσαν. Αναρωτήθηκε γιατί, αλλά δεν μπόρεσε να δώσει μιαν απάντηση. Μήπως έχει κάτι που δεν είναι αρεστό και δεν το ξέρει; Ξέρει όμως τουλάχιστον αυτό. Ότι είναι ένα υπέροχο κόκκινο τριαντάφυλλο!!! Και τώρα; Τώρα; Σκέφτεται μάλλον να συνεχίσει την ίδια τη ζωή. Γιατί έχει κάτι φαίνεται που δεν είναι αρεστό. Μήπως τελικά δεν είναι όλα τα κόκκινα τριαντάφυλλα αρεστά; Μήπως νόμιζε, αλλά έκανε λάθος; Μάλλον θα συνεχίσει την ίδια τη ζωή. Τη ζωή που έκανε. Αλλά… μπορεί και όχι. Μπορεί να αλλάξει κάτι. Θα σκεφτεί. Θα φανταστεί. Μήπως να αρχίσει ξανά να ονειρεύεται; Μήπως να αρχίσει ξανά να ερωτεύεται; Μήπως να αρχίσει πάλι να μιλά; Τι να κάνει, δεν ξέρει… Θα το σκεφτεί…
