25/ 12/ 2014
Είναι όλα τόσο όμορφα και γιορτινά! Κι εγώ, η Αγιοβασίλενα – όπως με φωνάζουν όλοι - έχω έναν υπέροχο γλυκύτατο άνδρα, σαν τη ζάχαρη, που η αγάπη του μου ζεσταίνει την καρδιά. Είμαι πάντα με το χαμόγελο γιατί νιώθω πλήρης και λατρεύω τα παιδιά. Όμως…- δε ξέρω γιατί – νιώθω πως έχω μέσα μου κάποιες στιγμές και κάποια άλλη. Θυμάμαι τότε που με έλεγαν Μαρία και αγαπούσα κάποια Χριστούγεννα ένα αγόρι. Εκείνο ήταν μακριά και η καρδιά του ήταν κάπου αλλού. Και ούτε ήξερε πως τον αγαπούσα. Και τότε – πριν γνωρίσω τον Άγιο μου Βασίλη και τον παντρευτώ – του είχα γράψει γράμμα, του τωρινού μου άντρα να μου τον φέρει. Αλλά εν τέλει δεν του το έστειλα, γιατί το γράμμα το’ σκισα. Κι εκείνα τα Χριστούγεννα τα είχα περάσει μόνη - σαν τώρα μου φαίνεται ώρες – ώρες, σα να’ ταν τα φετινά και ζεσταινόμουν σε μια σόμπα γιατί είχε κρύο φοβερό. Κι έπειτα έρχομαι πάλι στην πραγματικότητα και θυμάμαι πως έχω για σύντροφο και σύζυγό μου τον άγιο μου Βασίλη και χαίρομαι πολύ! Και μετά θυμάμαι πάλι εκείνο το αγόρι που με είχε κοροϊδέψει, με κορόιδευε συνέχεια δηλαδή γιατί….ήμουν παχουλή…δε κατάλαβα γιατί. Και θυμάμαι που όταν του είπα να το σταματήσει μου ζήτησε συγγνώμη. Και μετά θυμάμαι που νόμισε πως με τη συγγνώμη του λύθηκαν όλα, αλλά μέσα μου δεν είχε λυθεί τίποτα. Και μετά έρχομαι πάλι στην πραγματικότητα και θυμάμαι πως έχω για σύντροφο και σύζυγό μου τον άγιο μου Βασίλη και χαίρομαι πολύ. Και μετά θυμάμαι πως με τον καιρό το αγόρι αυτό το ξέχασα αρκετά και έμοιαζαν όλα με το τραγούδι που λέει «και προσπαθώντας τα μάτια σου να θυμηθώ αποκοιμήθηκα.» Δε ξέρω πως αυτά τα Χριστούγεννα ένοιωσα έτσι και λίγο θυμήθηκα.
26/ 12/ 2014
Είναι όλα τόσο όμορφα και γιορτινά! Κι εγώ, η Αγιοβασίλενα – όπως με φωνάζουν όλοι - έχω έναν υπέροχο γλυκύτατο άνδρα, σαν τη ζάχαρη, που η αγάπη του μου ζεσταίνει την καρδιά. Έρχονται στο σπίτι μας τόσα, μα τόσα πολλά παιδιά!!! Μας γεμίζουνε χαρά!!! Είμαι αρρωστούλα, αλλά ευτυχώς ακόμα ακούγομαι καθαρά. Η φωνή μου έχει κλείσει αρκετά, αλλά μπορώ ευτυχώς με προσπάθεια να μιλάω στα παιδιά!
27/ 12/ 2014
Όμορφα είναι και σήμερα! Τόσα πολλά παιδιά!!! Και πόσο μας αγαπάνε!!! Η ψυχή μου γεμίζει με χαρά!!! Ώρες – ώρες όμως με πιάνει και σκέφτομαι πράγματα παράξενα πάλι, με ερωτηματικά. Ποια είμαι; Είμαι όντως η Αγιοβασίλενα που αγαπάνε όλοι; Ή μήπως είμαι κάποια άλλη, που δεν αγαπά κανείς; Γίνεται έναν άνθρωπο να μην τον αγαπά κανείς; Μήπως δεν γίνεται; Κι όμως μπορεί και να γίνεται. Όπως κάποιοι άνθρωποι που κοιμούνται στον δρόμο και δεν βρέθηκε κανείς να τους αγκαλιάσει. Ή ίσως κι αυτούς τους ανθρώπους κάποιος να τους αγαπάει, αλλά να μη μπόρεσε να τους βοηθήσει. Μπορεί άραγε να ξυπνήσω μια μέρα και αντί για την αγκαλιά του άγιου Βασίλη μου, να ανοίξω τα μάτια μου και να κοιμάμαι στον δρόμο; Μα όχι. Όπως και παλιά, έτσι και τώρα. Δε θα βρεθώ αν δεν έχω τον άγιο μου Βασίλη στον δρόμο, αλλά σε κάποιο κρεβάτι ενός σπιτιού. Ίσως μόνη μου, αλλά σε κρεβάτι, γιατί έτσι. Γιατί γεννήθηκα τυχερή. Ίσως να μη με αγαπά κανείς ή να με αγαπάνε λίγοι, αλλά θα είμαι σε κρεβάτι.
28/ 12/ 2014
Νιώθω και πάλι Αγιοβασίλενα. Όλα τα παιδάκια γεμίζουν τόσο πολύ την ψυχή μου. Δεν τα αγκαλιάζω μόνο με τα χέρια μου. Τα αγκαλιάζω με την ψυχή μου. Σας ευχαριστώ παιδιά μου για την αγάπη σας. Κι εγώ σας αγαπώ πολύ.
29/ 12/ 2014
Όμορφη μέρα κι η σημερινή! Παιδάκια μου σας αγαπώ πολύ! Το κάθε παιδί διαπιστώνω και πάλι πως αναπτύσσει διαφορετικές ευκολίες ή δυσκολίες. Κάποιοι γονείς βοηθούν το παιδί τους στις χειροτεχνίες πριν προλάβουν να διαπιστώσουν αν μπορεί να το κάνει ή όχι. Δεν λέω τίποτα. Δικά τους είναι τα παιδιά κι εκείνοι θα διαλέξουν τον τρόπο που θα τα διαπαιδαγωγήσουν. Εγώ τα συναντώ για ένα πεντάλεπτο ή δεκάλεπτο. Αφήστε όμως γονείς τα παιδιά σας να ανακαλύψουν τον κόσμο μόνα τους και να αποκτήσουν κριτική σκέψη. Μη τους τα δίνετε όλα στο πιάτο. Τους βάζω μπροστά το πινακάκι για να πλέξουν το παράσημο. Ο William Butler Yeats, λέει πως η εκπαίδευση δεν είναι το γέμισμα ενός κουβά, αλλά το άναμμα μιας φλόγας. Συμφωνώ απόλυτα με αυτό. Με ρωτούν «τι θα κάνω εδώ;» Τους δείχνω. Πολύ διακριτικά τα αφήνω μόνα τους. Αν το κάνουν σωστά, όλα ωραία. Αν δω ότι κάνουν λάθος τα βοηθώ. Έπειτα τα ξανα – αφήνω μόνα τους. Αν ξανακάνουν λάθος, τους εξηγώ γιατί αυτό είναι λάθος και ποιος είναι ο στόχος μας. Πάντως σε καμία περίπτωση δε τους φτιάχνω εγώ τη χειροτεχνία με την πρώτη τους δυσκολία – όσα παιδιά έχουν δυσκολία. Που φυσικά μπορεί να προέρχεται από δυσκολία στο συγκεκριμένο τομέα που δε σημαίνει τίποτα απολύτως για τις ευκολίες τους γενικότερα σε όλους τους τομείς, καθώς επίσης μπορεί η συγκεκριμένη δυσκολία να προέρχεται από έλλειψη ενδιαφέροντος, καθώς το μόνο που σκέφτονται είναι να πάνε να δουν τον πολυαγαπημένο μου αντρούλη.
30/ 12/ 2014
Στα μωράκια βλέπω πως αρέσει πολύ η μουσική! Χαζεύουν, ξεχνάνε τα πάντα και την αφουγκράζονται. Είμαι και πάλι χαρούμενη μεν, αλλά και κάπως άσχημα. Σαν να έχω κάνει ένα λάθος. Ένα μεγάλο λάθος. Και να μην είμαι η γυναίκα του άγιου Βασίλη, αλλά να νομίζω. Δεν είμαι σίγουρη πως υπάρχω. Δεν είμαι σίγουρη πως υπάρχει ο άγιος Βασίλης. Ελπίζω να υπάρχει ο άγιος Βασίλης, γιατί αν δεν υπάρχει, δε θα υπάρχω ούτε εγώ. Ακούω τη φωνή του από μέσα να με φωνάζει «Αγιοβασίιιλεναααα!!!» Πηγαίνω. «Πήγαινε αγαπημένη μου σε παρακαλώ εδώ απέναντι να μου πάρεις ένα κουλούρι, γιατί πρέπει να πάρω την αντιβίωσή μου. Και το φαγητό το μεσημεριανό είναι νωρίς ακόμα για να το φάω.» «Ναι, αντρούλη μου, να πάω.» του λέω και συνέρχομαι. Πρέπει όμως κάποια στιγμή να ξυπνήσω από το όνειρο και να έρθω στην πραγματικότητα.
31/ 12/ 2014
Μου αρέσει τόσο πολύ αυτή η ανταλλαγή και προσφορά στον κόσμο. Το να ξεχνάς όσο κρατάει μια βόλτα σε ένα πάρκο Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς. το να πιστεύεις εκείνη τη στιγμή στα θαύματα και στη μαγεία είναι μια ανάγκη γλυκιά, όμορφη και τόσο σεβαστή. Είναι τόσο όμορφο να μοιράζεσαι το χαμόγελο, τη χαρά και την ελπίδα! Τα Χριστούγεννα, η Πρωτοχρονιά και ο Άγιος Βασίλης μου δεν είναι μόνο για τα παιδιά. Είναι για όλους μας! Τι είναι ο άγιος Βασίλης μου;! Είναι ένας «άνθρωπος» που δίνει. Ή που μας λέει ότι δίνει. Ό, τι έχουμε ανάγκη. Κι εμείς του ζητάμε. Παραμονή πρωτοχρονιάς σκεφτόμαστε πάλι τι πραγματικά μας λείπει και τι θέλουμε. Σε πολλούς βέβαια μπορεί να μη λείπει και τίποτα. Κι έτσι να κάνουν μια ευχή για να έχουν πάντα μια καλή υγεία οι ίδιοι και οι άνθρωποι που αγαπούν ή όλος ο κόσμος. Αυτές λοιπόν είναι οι τελευταίες μέρες του χρόνου. Ζητάμε κάτι, βουτάμε σε ένα όνειρο πραγματικό πως κάποιος κάλος κύριος ντυμένος στα κόκκινα – ο άγιος Βασίλης μου - θα μας φέρει αυτό που επιθυμούμε αν του έχουμε γάλα και κουραμπιέ κάτω απ’ το Χριστουγεννιάτικο δέντρο και την πρώτη του μηνός συχνά , έχοντας πάρει δύναμη απ’ το όνειρο αυτό, αναλογιζόμαστε μια καινούρια αρχή προκειμένου να είμαστε όσο πιο κοντά σε εκείνο που επιθυμούμε. Άγιε μου Βασίλη – άγιε μας Βασίλη σε ευχαριστούμε!!!
1/ 1/ 2014
Καλή χρονιά σε όλους τους μεγάλους, σε όλα τα παιδιά και σε όλους τους μεγάλους - παιδιά!
