Το παρτι τελείωσε.
Κι εγώ μαζεύω τα ποτήρια. Τις σερπαντινες και τα κομφετι.
Η μουσικη έκλεισε.
Πολλη χαρα.
Πολλή γιορτη.
Κι ομως τιποτα δεν έγινε.
Η μηπως έγιναν όλα;
Είναι όλα μια γιορτη;
Και τι ειδους γιορτη ειναι αυτή;
Οταν σβηνεις το φως και δεν συμβαινει τιποτα.
Θυμαμαι μια φορα στην ταξη σβησαν τα φωτα και πηγα και αγκαλιασα τον δασκαλο.
Κατι ειναι κι αυτο.
Τουλαχιστον υπήρχε μια φλογίτσα
Ουτε λίγη απογοητευση στο βαθος.
Ουτε ενα λουλουδι μ' αγκαθια στην ψυχη.
Δεν γινεται τιποτα.
Ισως ολα να ρεουν αλλα δεν ταραζονται.
Απολυτως τιποτα.
Κρίμα.
Τοση προσπαθεια
Τοσος δρομος
Τοσος πονος
Τοσο κλαμα για μη μπορει να καψει ουτε μια τοση δα φωτιτσα.
Και το φαί δεν το βρισκω πια πολύ γευστικό.
Μηπως βρίσκομαι σε αμαξιδιο;
Και δυσκολευομαι να βρεξω τα ποδια μου στη θαλασσα;
Παρακαλω
Καποιος να με βοηθησει να παω ως τη θαλασσα.
Οχι μπορω μονη μου.
Θα συρω το αμαξίδιο.
Αλλα γιατι να παω.
Λείπει κι αυτός...
Κανενας λογος.
Τουλαχιστον να νιωσουμε τον θανατο μας.
Κατι ειναι κι αυτο.
Να χορεψουμε στον υπνο μας κρατημενοι χερι χερι.
Θα φοραω κιτρινα.
Θα σου δωσω ενα ηλιολούλουδο.
Και θα θυμηθουμε τοτε που ημασταν μικροι. Εφηβοι.
Θ' ακουσουμε το κυμα.
Κατι ειναι κι αυτο
Και θα φαμε γρανιτα χωρις να νιωθουμε.
Ισως αυτο να ειναι παντελως ασημαντο.
Η ισως να ειναι κατι κι αυτο.
Η θυμηση.
Κατι να ειναι η θυμηση.
Ισως και τιποτα.
Ο αερας απλως που φυσαει την κουρτινα.
Και μια γλαστρα που σπαει.
Κατι ειναι κι αυτο.
Ισως μια μερα καταφερουμε παλι να ζησουμε.
Ε;
Τι λες κι εσυ.