ΠΟΥγκΙ😊😊💕💕

Ήταν ένα πανέμορφο πολύχρωμο πουγκί.

Σαν πορτοφολάκι.

Χωρούσε να βάλεις μέσα λίγα χρήματα.

"Θα το κλέψω για σένα" μου είπες. 

"Όχι.

Δεν κάνει να κλέβουμε." 

"Τρέχα" .

Έτρεχα μαζί σου.

Τρέχαμε μαζί.

Κρυβομασταν.

Μας κηνυγούσαν.

Ξάφνου, πηγές από την άλλη.

Έκανες μια στροφή γρήγορη κι έφυγες. 

Όσο μακριά κι αν είσαι, 

εγώ θα βρίσκομαι πάντα στον κήπο σου.

Παρέα με τις κόκκινες  τριανταφυλλιές.

Παρέα με τον ήλιο.

Εκει θα γαληνεύω. 

Εκεί θα ξεχνώ. 

Εκεί πάντα θα βρίσκομαι. 

Στον κήπο σου.

Κλείδωσα τον πόνο στην ντουλάπα και από πάνω την κάρφωσα με ξύλα.

Γέλασα. 

Κουραστική δουλειά, αλλά αξίζει η χαρά για λίγες μέρες. 

Μέχρι εκείνος να φουσκώσει σαν άγριο μπαλόνι μαύρο γερό και να τη σπάσει. 

Και να αρχίσει να με κηνυγα για να με καταβροχθίσει.

Σ' αγαπώ κι ο ουρανός είναι ροζ

Η θάλασσα είναι ροζ

Και το φεγγάρι γελαστό και κίτρινο

Είναι άνοιξη

Κι η φύση γαληνεύει

Η ευτυχία μου είναι ροζ κι αυτή

Θα ήταν κόκκινη

Μα η απουσία σου την έλουσε χρώμα λευκό

Πώς είμαι;

Σαν κούκλα.

Όχι από αυτές τις ωραίες. Τις σέξυ.

Σαν άλλες.

Σαν κάτι ξεμάλλιασμένα μωρά, πλαστικά, με πιπίλα.

Αν πατήσεις ένα κουμπί, αρχίζω να χορεύω.

Με τ'άλλο κλαίω, γελάω

Και με τ' άλλο τραγουδάω.

Τα ρούχα μου είναι τρύπια.

Κι η μαμά μου με βαρέθηκε.

Πολύ με έπαιξαν κι έπειτα με ξέχασαν σε κάποιο  μπαούλο.

Αν πατήσεις εκείνο το κουμπί ακόμα τραγουδάω.

Αραγε θα μπορούσα κάποτε να αποκτήσω ψυχή;

Θα μπορούσα κάποτε ν' αποκτήσω ζωή;