Στο βάθος ίσως να μην υπάρχουν καλοί και κακοί άνθρωποι, ίσως να υπάρχουν απλώς άνθρωποι
Για να γίνουν πράγματα καλά πρέπει
πρώτα να έχουμε τη δύναμη να τα ονειρευτούμε.
Δε ξέρω αν γίνονται θαύματα στο φυσικό μας περιβάλλον ή αν η προσευχή κάποιου για κάποιον άλλο μπορεί να οδηγήσει σε θαύμα. Όμως αν δουλέψουμε σκληρά για ένα "ιερό" σκοπό, ίσως να έχουμε θαυμάσια αποτελέσματα.
Καλό θέατρο είναι κατά τη γνώμη μου αυτό που μιλάει πολύ στις ψυχές των ανθρώπων.
...η ψυχή τελικά μετράει τον χρόνο αλλιώς.
... Ας ανακαλύψουμε λοιπόν, αν δε το έχουμε ήδη κάνει και ας αγαπήσουμε την διαφορετικότητά μας.
Σχεδόν κάθε διαφορετικότητα πιστεύω πως δημιουργεί ευκολίες και δυσκολίες παράλληλα. Απλά άλλες φορές είναι πιο πολλές οι ευκολίες και άλλες πιο πολλές οι δυσκολίες. Κι άλλες φορές τις ευκολίες αυτές τις έχεις στο τσεπάκι σου και άλλες πρέπει να κοπιάσεις πολύ για να τις βρεις. Βέβαια σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να χρειαστείς αρκετή βοήθεια για να ανακαλύψεις ευκολίες. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να μην τις ανακαλύψεις ποτέ. Τέλος σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να μην υπάρχουν ευκολίες. Στις περισσότερες όμως πιστεύω πως υπάρχουν.
Συμπεραίνω
λοιπόν πως η διαφορετικότητα είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο στην
ανθρωπότητα και όσο δε μας βλάπτει κάποιος τουλάχιστον σε συνειδητό
επίπεδο με αυτή εγώ προσωπικά πάντα θα τον δέχομαι ή θα προσπαθώ να τον
δέχομαι. Η αποδοχή της διαφορετικότητας του άλλου μας εξελίσσει ως άτομα
και συνεπώς ως κοινωνία.
Κάποτε θεωρούσα πως το να είναι κανείς χαζός είναι κάτι φοβερό και τρομερό. Θεωρούσα την εξυπνάδα μια τεράστια και πολύ σπουδαία αρετή. Ίσως και τη σπουδαιότερη. Τη δε χαζότητα, τη θεωρούσα ένα μεγάλο κουσούρι και λόγο για να ντρέπεται κανείς. Πλέον θεωρώ πως η εξυπνάδα είναι μια υπερεκτιμημένη αρετή. Θεωρώ επίσης πως γι' αυτή την υπερεκτίμηση υπεύθυνο είναι κυρίως το σχολείο, τουλάχιστον μέχρι τη γενιά τη δική μου. Τώρα πια με βεβαιότητα θα πω πως υπάρχουν άλλες, πολύ πιο σπουδαίες αρετές. Γενικότερα θα μπορούσαμε να πούμε πως υπάρχουν πολλές αρετές καλά ζυγιασμένες και εκτιμημένες, αλλά και ένα σωρό αρετές υπερεκτιμημένες ή υποτιμημένες.
΄
Ο
καθένας έχει τη δική του αφετηρία, τους δικούς του χρόνους, τη δική του
μοναδική διαδρομή, το δικό του μοναδικό πλάνο ζωής. Οι συγκρίσεις μεταξύ ανθρώπων δεν έχουν νόημα.
Η σύγκριση και ο ανταγωνισμός αντί να υποχωρεί, καλλιεργείται και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό στα σχολεία. Το ότι ο ανταγωνισμός χρησιμεύει είναι μια απάτη και μια ψευδαίσθηση.
Στο βάθος δεν υπάρχουν ταμπέλες.
Είμαστε απλώς άνθρωποι.
Κι όποιος έχει τη δύναμη ας τις πετάξει.
Όταν πάψει να σε τρομάζει το λάθος σου ή το ενδεχόμενο αυτού, πιστεύω θα νιώσεις πιο γαλήνιος. Τα λάθη είναι ανθρώπινα. Επίτρεψέ το στον εαυτό σου κι αν νιώσεις πως είσαι ένα μεγάλο λάθος, θα είναι μια μεγάλη αρχή για πολλά πράγματα. Λέει ο Μ. Γκάντι πως η ελευθερία δεν αξίζει τίποτα, αν δεν συμπεριλαμβάνει την ελευθερία να κάνεις λάθη.
Kάθε επιλογή στη ζωή μας έχει και ένα τίμημα. Έχει τα υπέρ και τα κατά για εμάς τους ίδιους.
Όταν θες πολύ να βουτήξεις σε ένα όνειρο, όλες οι επιπτώσεις εκμηδενίζονται.
Η ζωή είναι εδώ γύρω.....
O βαθμός της δοτικότητάς μας προς τους άλλους έχει να κάνει ίσως με το πόσο καλά είμαστε εμείς οι ίδιοι με τον εαυτό μας και πόσο γεμάτοι είμαστε ή αλλιώς χορτασμένοι ψυχικά. Είναι σαν να έχεις μπροστά σου ένα πιάτο με φαϊ. Αν είσαι χορτασμένος θα δώσεις πολύ στον διπλανό σου. Και ιδίως όταν πεινάει. Αν πεινάς πολύ, ίσως του δώσεις ένα κομματάκι στην άκρη κι αυτό από ευγένεια.
Η ευγένεια είναι παιδί του σεβασμού και ίσως κουβαλά κάποιες φορές μια δόση ανειλικρίνειας. Η ευγένεια πάντως πιστεύω πως είναι κάτι πολύ σημαντικό και κακώς δεν της ρίχνουμε το φως που της αρμόζει. Η ευγένεια πιάνει απ' το χέρι τον σεβασμό και μαζί καθώς περπατούν κάνουνε θαύματα.
Ποτέ δε ξέρει κανείς σε ποια συναισθηματική κατάσταση βρίσκεται ακριβώς ο άλλος μόνιμα ή περιστασιακά και πόση ακριβώς προσπάθεια μπορεί να έχει καταβάλει για να σου χαμογελάσει, για να σε καλημερίσει, για να σου μιλήσει ευγενικά, για να σου φτιάξει καφέ, για να σου προσφέρει την παρέα του ή τις όποιες υπηρεσίες του ως επαγγελματίας ή ακόμα και την όποια προσοχή και αφοσίωσή του ως μαθητής.
Μα κι αν δεν είχαμε ανάγκη από οργάνωση, πιστεύω πως θα είχαμε εφεύρει την ώρα για να ακουμπήσει επάνω σ' αυτή το άγχος μας και να δικαιολογηθεί. Μήπως να δοκιμάζαμε να αφαιρούσαμε απ' την ψυχή και τα συναισθήματά μας το ρολόι; Γκρεμίστε τα ρολόγια!
Πάντα πίστευα πως σπουδαία προσωπικότητα είναι κάποιος ο οποίος έχει κάνει πολύ σημαντικά πράγματα στον επαγγελματικό του χώρο. Σήμερα όμως σκέφτηκα -καθώς κοιτούσα τα ευαίσθητα μάτια ενός δασκάλου μου της μουσικής- πως σπουδαία προσωπικότητα είναι απλώς μια γλυκιά ψυχή, γεμάτη ποίηση κι αγάπη!!!
Σαν τα παιδιά, οι άνθρωποι άλλα παιχνίδια τα κρατούν και άλλα τα αλλάζουν. Πάντοτε όμως θα έλεγα πως ένα παιχνίδι παίζουν. Σε κάποιο παιχνίδι κι εγώ θα βρίσκομαι και κάποιο θα με απασχολεί.
Μα ναι!
Όπως τα παιδιά έτσι και οι ενήλικες πάντα παίζουν ένα ή πολλά παιχνίδια. Το παιχνίδι του βιοπορισμού, το παιχνίδι της αγάπης, της δημιουργίας, της εξέλιξης, της επιτυχίας....κερδίζουν...χάνουν....ξανακερδίζουν......έτσι για να' χει ομορφιά η ζωή. Έπειτα...είναι και τα ζάρια. Τα ρίχνουν...άλλες φορές ασόδυο και άλλες φορές εξάρες. Σπάνια οι εξάρες. Κάνουν κάποια βήματα ή άλματα με τη βοήθεια αυτών. Άλλες φορές τους πάνε πίσω και τους εμποδίζουν. Συνεχίζουν να βηματίζουν. Συνεχίζουν να παίζουν. Πιστεύουν στις δυνάμεις τους περισσότερο, παρά στα ζάρια. Υπάρχουν φορές που χάνουν το κουράγιο τους. Μετά το ξαναβρίσκουν. Υπάρχουν κάποιοι που επιλέγουν πριν την ώρα του, να βάλουν τέλος στο παιχνίδι. Ας συνεχίζουμε να προχωράμε όλοι με αισιοδοξία και χαμόγελο. Θα μας βοηθήσει να ζήσουμε πιο όμορφα, ν απολαύσουμε αυτή τη ζωή! Don' t worry, be happy!!!
Πόσα έχει να μάθει απ' τα παιδιά που παίζουν ένας καλός ηθοποιός! Πόσα έχει να μάθει απ' τα παιδιά που παίζουν ολόκληρη η ανθρωπότητα.
Βήμα - βήμα χτίζονται όλα τα πράματα
Σκαλί - σκαλί
Το ασανσέρ χάλασε
H ζωή είναι πολύχρωμη. Πότε πάλ, πότε λιλά κι άλλοτε κόκκινη συχνά και μαύρη. 'Η μάλλον μές το χρώμα της θα διαφαίνεται ένα μαύρο πάντα για να τονίζει τη χαρά. Δίπλα στο μαύρο τα χρώματα παίρνουν άλλη λάμψη. Πιάσε κόκκινο!
Α, εμένα δε μου αρέσουν οι αγώνες δρόμου. Προτιμώ τους ήσυχους περιπάτους στη φύση.
Σημασία δεν έχει πιστεύω να είμαστε καλύτεροι από τους άλλους, αλλά η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας. Να είμαστε δηλαδή λειτουργικοί, να ανακαλύπτουμε και να ποτίζουμε τις ικανότητες και το ταλέντο μας και όλα αυτά πρώτα για εμάς κι έπειτα για να είμαστε σε θέση να προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας ή απλώς να βοηθήσουμε τους άλλους, να περνάμε όλοι όμορφα και να είμαστε όλοι καλά και χαρούμενοι. Είναι βέβαια δύσκολο αυτό. Πολύ δύσκολο, αλλά αξίζει τον κόπο. Έτσι πιστεύω.
Είναι όμορφο να αντιλαμβάνεται κάνεις - έστω κι αν δεν είναι ευδιάκριτη - την καλή πρόθεση του άλλου εφόσον υπάρχει
Η ανθρωπιά δεν είναι μπαλάκι του πινγκ – πονγκ. Η ανθρωπιά χωράει παντού. Ακόμα κι όταν παλεύεις να βγάλεις το ψωμί σου.
Βοήθησέ με Θεέ μου να βρω τόση ομορφιά μέσα μου, ώστε να πάψω να ζηλεύω τις μπαλαρίνες του Tschaikowsky!
Θυμώνω με τους γονείς που αντί για παιδιά - ανθρώπους με τη δική τους αυτόνομη προσωπικότητα, μεγαλώνουν την ιδιόκτητη κούκλα τους για να παίζουν τις ελεύθερες ώρες τους.
Oι άνθρωποι που διαβάσανε πάρα πολύ, αλλά δεν καταλάβανε ποτέ τους τι πάει να πει ανθρωπιά και δεν αναγνωρίζουν λέξεις όπως συμ - παθώ, συμ - πάσχω, συμ - πονώ, δεν έχουν θέση στη ψυχή μου, δεν έχουν θέση στη ζωή μου. Προτιμώ έναν σεμνό και ταπεινό αναλφάβητο που βαθιά αγαπά τους ανθρώπους.
"Μην έχεις τα βιβλία για άγια βρύση,
όπου για πάντα ξεδιψά κανείς;
Ποτέ σου τη δροσιά δε θα τη βρεις,
αν μέσα απ' τη ψυχή δε σου αναβρύσει."
Φάουστ του Γκαίτε
Κι αν αλλάζουν έξω τα πράγματα προς το χειρότερο, ας αλλάξουμε μέσα μας προς το καλύτερο. Είναι ωραίο σε αυτή τη μία ζωή που μας δόθηκε, να ζούμε πολλές!
Ας βάλουμε πάλι μπρος τη μηχανή των ονείρων, αλλά με προσοχή, μη παραμορφωθούν ή σπάσουν τα ελατήρια.
Το εύκολο είναι να πιστέψεις στον θεό.
Το δύσκολο είναι να πιστέψεις στον άνθρωπο.
Μικρή ή μεγάλη είναι η ζωή ή μικρή η μεγάλη τη νιώθουμε;
Δεν έχω να θυμηθώ κάτι από το παρελθόν,
μόνο θάλασσες
Δυο παιδιά να τρέχουν στην άμμο
Ένα σπουργίτι να στέκει στο κλαρί
και την έγνοια της μητέρας ίσως.
Καμιά φορά δε γνωρίζεις πως πουλιά ψιθυρίζουν στο κεφάλι σου
Πως άγγελοι φτερουγίζουν στους ώμους σου
και πως υπάρχουν απέραντοι κήποι φτιαγμένοι για σένα
Με τριαντάφυλλα λευκά και ροζ που χορεύουν στον άνεμο.
Κυκλοφορώ στην πόλη δίχως σώμα
Με ένα φουστάνι λευκό
Ξυπόλητη
Ζητιανεύοντας
Περπατώ στην πόλη δίχως σώμα
Σκεπτική
Και είδα εσένα
μέσα απ' τον σπασμένο καθρέφτη
σαν ήλιο
μα δεν είχα χέρια να σ’ αγκαλιάσω
έσκυψα το κεφάλι
έκλεισα τα μάτια
και σε προσπέρασα.
J'aime un garçon avec des ailes de papillon!
Κυλάει κυλάει γοργά
γλυστράει απ' τα χέρια το κουβάρι
στα δέντρα και στα κλαδιά
περνά το δροσερό ποτάμι
Κόψε αν θες τη βυσσινιά κλωστή
και δες τη με μεταξωτή χρυσή
φτιάξε πανωφόρι στη βροχή.
